Bij alle media aandacht voor de aanloop naar de verkiezingen in Amerika bleven die ándere belangrijke presidentsverkiezingen enigszins onderbelicht. Die vonden begin juli in het Land van Duizend Heuvels plaats en waren ongemeen spannend. Daarbij was de vraag niet zozeer of de huidige president Paul Kagame zijn termijn opnieuw zou weten te verlengen, doch veeleer of het hem gegeven was zijn score bij de vorige verkiezingen van zeven jaar geleden te overtreffen.

Welnu, ik laat u niet langer in het ongewisse: dat is het geval. Bleef in 2017 zijn eindresultaat nog op een schamele 98,8% steken, nu wordt Kagame’s mandaat geschraagd door niet minder dan 99,2% van de uitgebrachte stemmen.*

Goed, tot zover het gewicht van cijfers achter de komma. En ja, ik begrijp heus dat u even tijd nodig heeft om dit eclatante resultaat te laten inwerken, maar stel tóch voor nu gezwind over te schakelen naar het Verenigd Koninkrijk want ook daar zijn – zoals u weet – kortgeleden verkiezingen geweest. Die hebben ertoe geleid dat Sir Keir Starmer het onzalige plan van zijn Tory voorgangers Johnson, Truss en Sunak om bootvluchtelingen een verplichte enkele reis naar Rwanda aan te bieden op zijn eerste werkdag als premier ‘dead and buried’ verklaarde.

Na de verkiezingswinst van Kagame opnieuw een onverwacht verheugende ontwikkeling dus, al zal het personeel van het Hope Hostel te Kigali, dat meer dan twee jaar lang deze beoogde opvanglocatie voor de vluchtelingen in kwestie tot in de puntjes verzorgd hield, daar genuanceerder over denken.

Bij dit alles glimlacht deze man verholen in zijn berekenende vuistje: zijn land staat nu op de kaart als een natie die graag helpt om Westerse problemen op te lossen, terwijl de Rwandese staatskas inmiddels, bij wijze van genereuze geste van de Britse belastingbetaler, met honderden miljoenen ponden is aangevuld.

Zou intussen de smetteloze oprit naar het Hope Hostel ….

…. nog altijd vrij van enig onkruidje of grassprietje zijn? Ik hoop u daar in december met een persoonlijk ooggetuige verslag over te kunnen berichten. Graag tot dan!

* Bij een winnaar hoort onvermijdelijk ook een verliezer. Ik vraag uw compassie voor de onafhankelijke kandidaat Philippe Mpayimana die zijn aanhang onder de kiezers zag dalen van 0,7 naar 0,3%, een gevoelig verlies van bijna 60% dus. Hier ziet u Philippe tijdens een tijdens een mediabriefing voorafgaand aan zijn verkiezingscampagne.